In de schaduw van RWDM groeide in Molenbeek de jongste tien jaar de grootste damesploeg van België. Maar behalve een voetbalclub is RWDM Girls vooral een sociaal vangnet voor honderden meisjes die geconfronteerd worden met racisme, drugsdealers en andere grootstedelijke problemen. ‘Als we een penalty missen, is dat geen ramp.’
‘Als je van buitenaf het verouderde stadion ziet, kan je je moeilijk voorstellen dat er binnen zoveel leven is.’ De wedstrijd van de Red Flames, de Belgische nationale vrouwenvoetbalploeg, tegen Griekenland is een halfuur eerder op 2-0 geëindigd als Tania Dekens, de voorzitster van de voetbalclub RWDM Girls, naar tribune 1 van het Edmond Machtensstadion in Molenbeek wijst.
Het is een tribune waarvan rode verf bladdert, waarop in zwarte letters RWDM staat en waar meestal mannelijke fans vuurwerk afsteken en ‘Eviva Molenbeek’ zingen. Maar op deze donderdagavond zijn het vooral gezinnen, kinderen en enkele tientallen speelsters van RWDM Girls die Tessa Wullaert en co. uitzwaaien voor hun vertrek naar het EK in Zwitserland, waar ze helaas niet voorbij de groepsfase geraakten.
‘En dan daar: vier agenten te paard’, zegt Dekens, wijzend naar de straat naast tribune 1. ‘Dat zie je normaal bij risicomatchen.’ Ze haalt een anekdote aan. ‘Toen we vorig seizoen met RWDM Girls tegen FC Alken moesten spelen, hadden ze in Limburg vernomen dat we met een supportersbus afkwamen. Zeven combi’s wachtten ons op. Zeven! Om de fans van een tweedeklasser in het vrouwenvoetbal te ontvangen.’
Huiswerkhulp
Het past in de beeldvorming. Molenbeek is een hellhole, verdiende een opkuis en is ongeschikt als clubnaam. Zo dachten/denken Amerikaans president Donald Trump, federaal minister Jan Jambon en RWDM-eigenaar John Textor erover. Maar alvast die laatste stelde intussen zijn plannen bij, nadat hij fans en de gemeente in de gordijnen had gejaagd toen hij de traditieclub zonder inspraak om marketingredenen tot Daring Brussels had herdoopt. Deze week kwam de naam RWDM Brussels als compromis uit de bus.
‘Onze club stond nooit ter discussie’, zegt Dekens, die trots is op de naam Molenbeek. Terwijl RWDM voor Textor vooral om inkomsten draait, is RWDM Girls een vzw met 150 vrijwilligers die 450 meisjes van ruim 70 nationaliteiten wekelijks laat voetballen. De shirts zijn in de kleuren van RWDM (zwart, rood en wit), het logo is hetzelfde. Maar voor inkomsten zijn de girls op zichzelf aangewezen, via sponsors, lidgelden, giften en subsidies.
Behalve de eerste ploeg, die naar eerste klasse wil, zijn er ruim 20 jeugdploegen waar de meisjes met steun van trainers en huiswerkbegeleiders zowel sportief als sociaal worden begeleid. ‘Elk meisje dat wil voetballen, krijgt bij ons die kans, ook als ze dat nog nooit gedaan heeft en al wat ouder is’, zegt Dekens.
‘Voor ons is dit een club waar iedereen elkaar kent en steunt’, vertellen Naïla en Olivia, die in Molenbeek en in Diegem wonen en samen bij de U18 spelen. ‘De tijd voor schoolwerk is krap met drie avonden training, maar ik krijg het geregeld en weet dat ik hier altijd bij iemand terechtkan’, zegt Olivia, met één oog op de Red Flames-wedstrijd gericht. ‘Het moet hier ook niet altijd serieus zijn. Als we een penalty missen, is dat geen ramp. (lacht)’
Cocaïnedealers
De meisjes trainen in de buurt van het metrostation Ossegem, waar eind juni drie cocaïnedealers werden opgepakt. Het terrein is niet alleen klein – vier ploegen tegelijk op één veld is geen uitzondering – het is ook voor iedereen toegankelijk. ‘Er hangen soms dealers en jongeren rond, die bij het sporten afleiding brengen’, zegt Dekens, die bij de politiek lobbyt, zodat de trainingen afgesloten kunnen verlopen. 450 voetbalsters.
RWDM Girls is een vzw met 150 vrijwilligers die 450 meisjes van ruim 70 nationaliteiten wekelijks laat voetballen.
De club ontstond zo’n 15 jaar geleden, toen sportanimator Ramzi Bouhel merkte dat in Molenbeek geen plek was voor voetballende meisjes. Wat begon als een scholencompetitie werd in 2016 officieel RWDM Girls. In 2020 sloot Dekens – die als lokale politica en topambtenaar in Brussel een stevig netwerk opbouwde – aan. Het voorzitterschap nam ze er in haar vrije tijd bij.
Dat de club een sociaal project is, spreekt zowel politici als bedrijven en weldoenersorganisaties aan – die vermelden het graag in hun communicatie. Dekens ziet ze graag komen, het stelt haar in staat gekwalificeerde coaches te verlonen, korting te geven aan gezinnen voor wie 350 of 450 euro lidgeld een grote som is en (buitenlandse) stages en trips te organiseren. Die bieden de jongeren de kans ook eens Brussel te verlaten.
Zoals in 2022 naar het EK voetbal in Engeland, toen de Belgische vrouwen de kwartfinales haalden en het vrouwenvoetbal aan populariteit won. ‘Met een hele bus zijn we naar daar gereden, om twee matchen van de Red Flames te zien. Zes nachten met volle omkadering voor 300 euro, zodat iedereen meekon, ongeacht de thuissituatie. Dat was sparen, activiteiten organiseren en sponsors werven. Maar vandaag spreken de meisjes daar nog over’, zegt Dekens.
Flames met migratieroots
Als Brusselse uit de Turkse buurt van Schaarbeek weet speelster van de A-ploeg Teslime Karahisarli (36) wat een voetbalclub als RWDM Girls voor jonge meisjes kan betekenen. Na een passage bij Anderlecht, een transfer naar Tienen en caps bij de Turkse nationale ploeg brengt ze als oudste speelster ervaring in een jeugdig team dat bij uitwedstrijden tegen meer dan één tegenstander moet opboksen.
‘RWDM Girls is bijzonder. Al die begeleiding en steun, dat heb ik nog nergens meegemaakt’, vertelt Karahisarli tijdens de match van de Red Flames. ‘Tegelijk is het verschrikkelijk hoeveel haat en racisme we tegenkomen. Vuile kleedkamers, boterhammen met uitsluitend varkensvlees, uitspraken als ‘ga terug naar je land’, gespuw op wie een hoofddoek draagt. Het gebeurt allemaal, maar de voetbalbond reageert niet. Onze nieuwe coach is een Vlaming, misschien helpt dat. Maar iedereen weet: als Molenbeek moeten we dubbel zo hard ons best doen.’
Karahisarli wijst naar het veld. ‘Met haar heb ik nog gevoetbald.’ Iets daarvoor heeft een andere speelster, Jill Janssens, de 2-0 gescoord. Flames met een RWDM-verleden zijn er niet. ‘De Red Flames zijn nog heel erg blank’, zegt Dekens. ‘Twee speelsters hebben migratieroots, maar de doorstroming gaat traag. Ook omdat de Red Flames vaak in sportscholen rekruteren, terwijl onze meisjes die mogelijkheid vaak niet hebben.’
Wanneer de goal valt, springen Naïla en Olivia juichend recht. Ze kijken op naar Wullaert, zeggen ze. ‘Dat is een echte doorzetter.’ Ooit hopen ze zelf als Red Flame op het veld te staan. ‘Dat lijkt me leuk: herkend worden op straat en een inspiratiebron zijn.’
